پر سیاوشان
این گیاه بر لب جوی‌ها و حوض‌ها و داخل چاه‌ها می‌روید، برگ‌های آن مانند گشنیز تر است.
?طبیعت: معتدل مایل به گرمی و خشکی.
?افعال وخواص: ملطف، مفتح، منضج، محلل ،مجفف از بین برنده رطوبات، سده گشا، آشامیدن جوشاندهٔ آن جهت اسهال صفراوی، سوداوی و بلغم معده و امعاء، دفع جفت بعد از زایمان، باز کنندهٔ حیض و ادرار نافع می‌باشد.
ضماد آن برای سردرد نوع سرد و ضماد پختهٔ آن به همراه روغن جهت داءالثعلب، زخم شقاق مقعد، انواع آبله استفاده می‌شود.
طلای تازه آن را بر روی زخم‌های سخت از جمله زخم گاز گرفتگی سگ هار و داءالثعلب به کار می‌رود.
و طلای کوبیدهٔ آن با مغز ساق گاو برای سردرد بسیار توصیه شده است.
ضماد سوخته آن برای جلوگیری از ریزش مو و رویش مجدد مو و شیاف آن با مرمکی جهت رفع عفونت و رطوبت رحم بسیار توصیه شده‌اند.
?مضر:برای عملکرد طحال
?مصلح: گل بنفشه و اصل السوس